[Ingezonden mededeling]
Een paar norse mannen op een bankje plus een café, daarmee is een zuidelijk dorp compleet. Iedere schilder van zuidelijke dorpen weet dat. Een streep binnenplenzend licht, een schaduwrijke plataan, voilà. Ha! Daar komt de dorpsgek al aangewaggeld. Achter een gesloten luik gilt een bronstige jongedochter. Zometeen zal er met een professionele zwaai een schaap worden geslacht.
Je kunt er vergif op innemen.
Ook in mijn dorp waaien de bakkersluchten via de bakkersdeur uit de bakkersoven de straat op, knapperig en wel. Ook in mijn dorp slaat de torenklok soms een paar uur over, om bij andere gelegenheden dagen over een uur te doen. Ook in Niemandsdorp dwarrelen de oude verhalen vanzelf omhoog uit de oudemannenkelen en mediteert de hagedis op een verdwaalde molensteen, die gloeiendheet is omdat-ie ligt te bakken in de zon.
Geen vuiltje aan de lucht.
De tijd staat stil. De zon jakkert. De lavendel geurt zwoel. De oude wijfjes hebben nagels met zwarte randen.
Steeds hetzelfde.
Wat mijn dorp bijzonder maakt is...
