Wat een slap en ongeïnspireerd gedoe, die aanloop tot Amsterdam Wereldboekenstad. Een boek? Geen idee. De organisatie, geheel in de lijn van de verwachting 'projectbureau' geheten en volgens de website van Amsterdam Wereldboekenstad bestaande uit Lidy, Willemijn, Maaike en Marieke (als iets je niet écht kan schelen laat je het voor honderd procent aan de meisjes over) heeft gekozen voor iets vaags als vrijheid van meningsuiting. Daarvoor zijn als 'ikonen' (het staat er) uitgezocht Spinoza, Anne Frank en Annie M.G. Schmidt. Twee van de drie is jood, twee van de drie is vrouw, je voelt dat daar uitgebreid over is nagedacht.
Van Annie M.G. Schmidt weet ik alleen dat ze lang in Frankrijk heeft gewoond en op haar oude dag naar Nederland terugkeerde omdat ze zo naar de Afsluitdijk verlangde.
Het was voor de organisatoren een vereiste dat de ikonen 'diverse doelgroepen' zouden aanspreken. Het staat er. Op de site van de meisjes. Ik mis Joop Braakhekke, namens het kookboek.
Waar valt een glimp op te vangen van wat Amsterdam de eeuwen door tot een waarachtige boekenstad heeft gemaakt?
Allerlei handige subsidiesnuffelhonden zijn door het projectbureau in staat gesteld iets te organiseren. Dat krijg je als niemand een idee van zichzelf heeft. 't Is alles even verantwoord geworden en vooral zo ruim en zo hyperdivers en zo joods-feminien-allochtoon mogelijk. Een stel vooral ongevaarlijke of gewoon publieksvriendelijke scribenten hebben ze aangetrokken om zich gratis of bijna gratis ter beschikking te houden. Ik heb niets tegen correctheid, maar sommige correctheid is robotcorrectheid.
Stoot geen mens voor het hoofd. Vergeet het ongemakkelijke verleden. Houd schrijvers en boeken op een afstand, zo ver mogelijk. Voor je het weet moet je het over echte schrijvers en echte boeken hebben.
't Is een treurige optocht van minkukels en bemoeiallen.
Om toch nog iets voor de arme boekwinkels te betekenen heeft een subsidiesnuffelbedrijf bordjes met OPEN en DICHT ontworpen, met teksten van Ted van Lieshout en Leo Vroman. Zie hier de laatste nieuwsbrief van Amsterdam Wereldboekenstad voor de wondersjieke uitvoering. Ted van Lieshout, de klokkenluider van de kleine bedragen, ken ik als een fenomenale letterenbestuurder die onlangs nog flink zijn best heeft gedaan een boek uit de handel te laten nemen en Leo Vroman woont al een volle eeuw in Amerika.
Gelukkig weet de site van Amsterdam Wereldboekenstad op deze dag van de opening ook nog iets moois te berichten. De stadsdeeldichter van Amsterdam Noord Adri Slomp heeft zich tot een gedicht laten inspireren. Wim Moerenhout, 'de grijze dichter van Osdorp', heeft eveneens gereageerd en maar liefst drie gedichten ingestuurd. Maar de prijsknaller komt nog.
Stadsdeeldichter ZuiderAmstel Karel N.L. Grazell, 'die het allereerste gedicht over Amsterdam Wereldboekenstad schreef', heeft inmiddels zijn tweede gedicht voltooid!
Het staat er. Op de voorpagina van Lidy, Willemijn, Maaike en Marieke. Goddank! hoor je ze verzuchten. Missie geslaagd. 'Aan de Amstel en aan 't IJ, daar doet zich heerlijk open, zij die als keizerin de kroon draagt van Europe.'
