Vandaag is het precies een jaar geleden dat ik de zonderlingste opmerking van het jaar 2007 las.
Je leest veel zonderlings, daar niet van. Maar van deze raadselachtige alinea kwam ik een jaarlang niet af. Ik probeerde voor koffiedikkijker, vogelwichelaar, hoogleraar letterkunde, beroepscriticus, Uri Geller en profeet te spelen, ik kon de diepere laag maar niet doorgronden. Vandaag is het precies een jaar geleden dat de huidige Drentse veen- en negorijdichter Bart 'Telraam' Droog op De Contrabas schreef:
"Ik vraag me weleens af waarom ik geen postzegels kan verzamelen en waarom ik geen amourettes kan collectioneren. En geen wijsheid. Zo vraag ik me ook wel eens af waarom ik zou moeten berichten over poëzie- of literatuurfestivals die De Dichters uit Epibreren noch mij ooit hebben uitgenodigd, maar wel bijkans smeken om op het nu slapende Rottend Staal vermeld te worden. Ik spreek hier over bijvoorbeeld Saint Amour, Crossing Border en de Utrechtse Nacht van de Poëzie.
Voor wat hoort wat, zou je zeggen. Zo deelde in Esfehan een Indiase professor me mee dat men aan de universiteit van New Delhi overweegt een leerstoel Nederlands op te zetten, maar 'daar moet Nederland natuurlijk wel wat tegenover stellen.' En een Amerikaans dichter vertelde me al jaren geleden dat hij ons aan optredens in The States zou kunnen helpen, maar 'dan moet je mij eerst een optreden in Nederland bezorgen.'
Daarom stel ik voor dat alle festivalorganisaties die nog nooit een Contrabas- of Rottend Staalredacteur geboekt hebben, eerst eens wat van die lieden boeken via SSS, zodat wij, net als een aantal van onze collega's van b.v. de Volkskrant, NRC Handelsblad, Trouw en Vrij Nederland daarna vol lof over onze nieuwe broodheren kunnen berichten."
Dat was op 22 februari 2007. Zeg nu zelf, is dit niet zonderling? Niet hoogst ongebruikelijk? Voor zover ik de overigens met veel talenten begiftigde Drentse veen- en negorijdichter Bart 'Telraam' Droog ken moet iedere mogelijkheid van ironie of humor worden uitgesloten. Maar iemand die zich zelf zo in de corruptievijver en het vriendjesdienstaquarium gooit met een aanbevelingsbriefje en een kortingbon om zijn nek, daar raak ik ernstig van in de war. Daar kom ik niet af en daar kom ik niet uit.
Vandaag, op de 22ste februari 2008, heb ik de knoop doorgehakt. Ik heb eindelijk besloten te erkennen dat hier een hogere vorm van satire werd beoefend. En dat ik een verblinde lezer ben geweest. En dat ik maar bleef aarzelen, puur uit sympathie voor Bart 'Telraam' Droog, toen deze nog geen Drentse veen- en negorijdichter was.
