Vóór alles geldt de hoffelijkheid jegens de mensen die er anders over denken of die uit een andere wereld komen. Vóór alles geldt de wet dat vreemdelingen heilig zijn.
Katholieken, Turken, Limburgers, Koerden, niemand is bij voorbaat van de beschaafde wereld uitgesloten.
De politiek lapt die wet nu op grote schaal aan zijn laars.
Het meest verontrustende is dat ook de linkse en traditioneel liberale partijen op dit punt volkomen de kluts kwijt zijn.
Als losgeslagen beesten.
Wat de leiders van de PvdA en de VVD tot hun kiezers en hun achterban (die niet altijd samenvallen) zouden moeten zeggen is: Godverdomme, laat het uit je stomme kop jullie stomme poten uit te steken naar vreemdelingen, hetzij hier op doorreis, hetzij bij ons herberg en beschutting zoekend.
Wij, burgers, zouden de politici heel wat minder onderdanig moeten toespreken en het beest bij zijn naam moeten noemen. Verdonk, zouden we behoren te zeggen, jij hork, jij trapt op eeuwige mensenwetten. Evenveel gevoel zit er in je horkerig lijf dan bloed in een rotsklomp.
We zeggen het niet. We hebben het behoorlijk gedefinieerde fatsoen opzij gezet en er het vage begrip voor teruggekregen.
Het woord fatsoen alleen al. Drijf er de spot mee en je krijgt de handen op elkaar.
Het woord respect alleen al. Drijf er de spot mee en je krijgt de handen op elkaar.
Onhufterigheid, alleen zo’n woord hoor je af en toe nog.
Het geldt voor links en voor rechts en voor het midden. Als elementaire eigenschappen van de democratie geridiculiseerd moeten worden is het onderscheid tussen de politieke partijen opgeheven.
Dan kunnen we net zo goed ook het woord democratie vergeten en overstappen op de eenpartijenstaat.
Het grootste bewijs voor het einde van de democratie is wel dat er zoveel over democratie wordt gepraat. Geluld, geleuterd, gezeverd, mag ik wel zeggen.
Zwevers troef, en een definitie ho maar.
Met democratie als woord wordt niet de spot gedreven. Het woord danst op ieders lip. Er worden veel, heel veel monologen gewijd aan de toestand van de democratie. Alleen al daarom zou je nattigheid moeten voelen.
Zoveel mooie en brave woorden wijd je alleen aan een overledene.
