Als je bedenkt dat het heel dicht bij iemand komen erotisch is, en dat je het dichtst bij iemand komt als je iemand doodt, als je bedenkt dat het doden van duizenden een duizendmaal groter machtsgevoel en erotische oppepper moet geven en dat deze sensatie met tienduizend, honderdduizend, een miljoen doden alleen maar navenant toeneemt, als je bedenkt dat we over de mogelijkheid beschikken om in onze fantasie steeds weer de herinneringen aan die miljoen doden levend te houden zonder meteen naar de wapens te grijpen, dan begrijp je niet dat presidenten en koningen niet voor het oog van de camera klaarkomen wanneer ze weer eens een krans leggen bij een oorlogsmonument.
